|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Przychodzi klient do hodowcy Jak tu trafił? Otóż po wnikliwej analizie, rozpatrzeniu wszystkich "za i przeciw" zdecydował, że najbliższe lata chce spędzić z psem rasy Labrador Retriever u boku! Uważa się za osobę wyedukowaną i wie, że takich spraw nie załatwia się na ulicy, przy wejściu na wystawę psów rasowych. Udaje się więc do hodowcy - źródła wiedzy o rasie i przede wszystkim źródła małych labradorów :) Na widok rozbrykanych, ślicznych, małych szczeniaków robi mu się ciepło na sercu i już wie, że jeden z tych rozkosznych maluchów musi być jego. W taki oto prosty sposób staje się szczęśliwym posiadaczem laba. Czy jego szczęście będzie pełne i nowy przyjaciel wyrośnie na zdrowego i pięknego przedstawiciela swojej rasy? Nie sposób tego przewidzieć. Z całą pewnością jednak zwiększy swoje szanse, jeśli dokona wyboru szczeniaka w bardziej racjonalny sposób. Zdrowie przede wszystkim Chociaż nie istnieje gwarancja na zdrowie, to w przypadku chorób przekazywanych genetycznie, można wyeliminować lub zredukować prawdopodobieństwo ich wystąpienia u swojego przyszłego pupila. Wystarczy, że przyszły właściciel skieruje swe kroki do hodowcy, który o to zadbał poprzez odpowiedni dobór hodowlany (tzn. hodowcy, który do rozrodu dopuszcza wyłącznie zwierzęta zdrowe i przebadane pod kątem chorób przekazywanych genetycznie). Chorobą, na którą szczególnie narażone są labradory jest dysplazja stawów biodrowych i łokciowych. Mechanizm dziedziczenia dysplazji jest nieznany, ale z całą pewnością ryzyko wystąpienia dysplazji u potomstwa po zdrowych rodzicach jest znacznie mniejsze (choć nie zerowe), niż po rodzicach, z których choć jedno jest chore (potwierdzają to dane statystyczne). Jedyną miarodajną oceną kondycji psich stawów jest prześwietlenie Rtg (wykonane przez uprawnionego do tego weterynarza, wykonane po ukończeniu przez psa 15 miesięcy), którego wynik wpisany jest do rodowodu. (W przypadku gdy pies pochodzi z zagranicy, nie ma wpisu do rodowodu tylko oddzielny certyfikat.) Fakt, że pies nie wykazuje żadnych oznak choroby, nie jest dowodem na to, że jego stawy są zdrowe! Obowiązek prześwietlania stawów biodrowych u psów rasy Labrador Retriever został wprowadzony przez Związek Kynologiczny całkiem niedawno i dotyczy psów i suk urodzonych po 01.01.2006 r. Nie oznacza to jednak, że hodowcy (przez duże "H") nie prześwietlali swoich psów wcześniej. Każdy z nich bez oporów przedstawi dokumenty to poświadczające .
Interpretacja wyników w przypadku bioder jest następująca:
Zgodnie z ustaleniami ZKwP rozmnażać można z psy z wynikiem HD-A, HD-B, HD-C; przy czym HD-C musi być łączone z HD-A. Interpretacja wyników w przypadku łokci jest następująca:
Ponieważ ocenia się osobno lewy, osobno prawy staw mogą być też wyniki typu: 0/1 czy 2/1. W Polsce nie ma obowiązku prześwietlania łokci. Na świecie hodowcy krzyżując psy starają się 2/2 czy 2/1 łączyć z 0/0. Innym zagrożeniem dla zdrowia labradorów są choroby oczu. I w tym przypadku ważne jest aby rozmnażać wyłącznie zdrowe psy. Weterynarz okulista może wykonać badanie kliniczne, w którym stwierdzi czy pies nie cierpi na jedną z wymienionych poniżej chorób w danym momencie, potwierdzone certyfikatem ważnym 1 rok:
W przypadku chorób wymienionych poniżej, badanie kliniczne wyklucza ich wystąpienie u danego osobnika:
Coraz powszechniejsze (bardziej dostępne) są również badania genetyczne, za pomocą których można określić czy pies jest nosicielem genu odpowiedzialnego za wywołanie postępującego zaniku siatkówki (prcdPRA). Nie istnieje jednolita prezentacja wyników, jest ona zależna od firmy, wykonującej badanie (Optigen, Laboklin):
* - Określenie używane powszechnie przez hodowców.
Mechanizm dziedziczenia jest w przypadku PRA prosty, co daje możliwość eliminacji choroby wśród potomstwa:
W związku z tym osobniki z wynikiem A mogą być krzyżowane dowolnie, osobniki z wynikiem B lub C powinny być krzyżowane jedynie z osobnikami z wynikiem A. Niestety Związek Kynologiczny nie reguluje tej kwestii.
Najlepiej żeby był zdrowy, piękny i użyteczny Dla swojego Pana będzie piękny zawsze. Jeżeli jednak przyszły właściciel marzy o podbojach wystawowych ringów, warto aby swoje ambicje wyjawił hodowcy. Bo chociaż trudno przewidzieć co wyrośnie ze ślicznego psiego malucha, to doświadczone oko hodowcy potrafi z dużym prawdopodobieństwem "wyłowić" z miotu przyszłą gwiazdę ringów :). Oczywiście, szanse na udaną karierę wystawową zwiększy również wybór szczeniaka po wybitnych przedstawicielach rasy (championach międzynarodowych czy też krajowych). Każdy właściciel laba może oczekiwać po swoim psie czegoś innego. Czy wymarzony labek sprosta jego oczekiwaniom, zależy w dużym stopniu od przewodnika. Jeżeli na przykład kupujący przez użytkowość rozumie takie cechy swojego przyszłego pupila, które pozwolą mu w przyszłości wykorzystać go do celów do jakich rasa Labrador Retriever została stworzona, niech .zakasa rękawy i weźmie się ostro do pracy :). Rolą przewodnika jest drzemiący w psie instynkt rozbudzić i ukierunkować tak, aby można go było nazwać użytecznym.
|
|||||||||||||||||||
